Stoelmanseiland =) !!!!!!

Hellooo.
Feigo?
Met mij gaat het na al die weken nog steeds hardstikke goed! Ik heb deze week weer een superrrr gave week gehadd die ik niet snel zal vergeten...
In mijn vorige verhaal schreef ik over de vakantie en dat we weer aan het werk moesten in het ziekenhuis. Die week was snel voorbij want woensdags gingen Eva haar ouders pas naar huis en zaterdags gingen wij al naar Stoelmanseilanddd!!!
Vrijdags hadden Tom Eva en ik boodschappen gedaan in een soortgelijke Nederlandse supermarkt.. Wooh... wat een shock zeg om opeens in zo’n kei luxe winkel, met zo’n groot assortiment, te winkelen... maargoed wij hadden dus inkopen gedaan voor onze trip naar het binnenland!

Zaterdag was het zover... we gingen in zo’n schattig klein vliegtuigje naar Stoelliee! Echt onwijs gaaf man dan stijg je zo op en kijk je uit over heel Paramaribo en zie je even later heel de bauxietweg liggen etc.. Veel foto’s gemaakt, zijn goed gelukt! En echt na drie kwartier kwamen we al aan op Stoelmanseiland. Stoelmanseiland ligt helemaal in het oosten van Suriname, tegen de Franse grens aan. Je bent dus echt midden in het binnenland.. Daar op het vliegveldje aangekomen (grasveld ten groote van een voetbalveld) werden we opgewacht door de verantwoordelijke van de medische zending. Superrr geregeld duss! We werden in het kort even rondgeleid door het ‘complex van de medische zending’, een aantal doktershuizen waar ook andere zusters wonen voor lange tijd en we kregen onze kamer toegewezen. Nou niet echt een speciale kamer maarr goed te doen hoor. Een douche had je niet en de wc kon ook niet doorspoelen. Wij hebben ons dus heel primitief gewassen met een bakje en een emmer, naaa leuk hoor =) Toen we op zaterdag aankwamen dachten we wel even van... damn waar zijn wij aanbeland joh.. vooral ’s avonds.. dan ken je nog niet echt de mensen daar en zit je toch beetje alleen.. maarr daar is verandering in gekomen hoor!
Ten eerste waren we zaterdagnacht ons bed uitgeroepen door de broeder die de wacht had, er was namelijk een patient binnen gebracht in het ziekenhuis met ernstige koorts en verwarring... Nou daar stonden wij als twee blanke chickies tussen de familie van de patient en broerder en zusterss.. De patient was redelijk agressief omdat hij verward was, hij werd dan ook platgespoten en vastgebonden aan de onderzoekstafel.. Jaaa dat heeft wel indruk gemaakt zeg!
Zondag gingen we Stoelie verkennen, we kwamen bij een kei mooi strandje waar we de rest van de week vaak hebben gelegen..die zondagmiddag kwamen ook onze eerste maten, het waren een stuk of vier ventjes van tussen de 8 en 10 jaar. Zij gingen voor ons lopen worstelen enzo en opscheppen, heel schattig. ( ze staan ook op de foto )
Maandag was onze eerste werkdag.. Het was algemene poli dag.. er komen dus patienten vanuit de omgeving daar met de boot (je hebt hier geen auto’s/fietsen etc, nee alles gaat met de boot, de rivier is hun belangrijkste ‘weg). Ze komen dan met verschillende aandoeningen... De meeste mensen kwamen trouwens met een verkoudheidje of koorts ed. Het is daar wel heel goed geregeld hoor met zo’n medische zending. Want iedereen die daar staat ingeschreven krijgt gratis behandeling en gratis medicatie enzo.. Ook kan je je gratis laten testen op Malaria. Malaria heerste een tijd geleden heel erg. Nu zijn er bijna geen gevallen meer bekend, maar in ieder geval het is toch hardstikke goed dat je jezelf gratis kan laten testen!!
Woensdag zouden we eigenlijk met een bootje naar een ander dorp gaan om daar kinderen te vaccineren. Jammer genoeg wist het dorp niet dat wij kwamen omdat de radio verbinding het niet deed die avond daarvoor.. Alles moet hier namelijk met radio communicatie gebeuren omdat je gewoon geen andere verbindingen daar hebt... Nu het woensdag niet doorging zouden we donderdag gaan... En jahoorrr de radioverbinding deed het nog steeds niet, dusss weer niet!! Balenn!! Want zo druk was het niet op de poli... we waren dan ook vaak al om half 11 klaar..en je begint om 8 uur.. hahaha jaaa hard gewerkt hoor ;-)
Maargoed dat doet niks onder voor de begeleiding die we daar hebben gehad want die was super! Ze namen ons gelijk mee en legde ons alle dingen die wij vroegen uit. De mensen in het binnenland spreken allemaal Sranan, ik versta dit dus echt niet... jammer want zo mis je veel gesprekken.. maar toch als je vraagt waar het over gaat geven ze je altijd antwoord.
Nou en hoe onze dag er dan verder uitzag als je om half 11 al klaar was... dan gingen we lekker brood kopen (cassave brood, vers gebakken, zoooo lekker!) en daarna paar uurtjes liggen chillen in de hangmat... echt hoevaak we daar in hebben gelegen.. niet te tellen joh! En dan tegen 2 uur gingen we naar het strandje om daar vervolgens een paar uur te relaXen in de rivier en in de zon... En daarna was het ’s avonds en ging je koken. Jaa we hebben heel divers gegeten hoor (uch uch.. ) Maar wel lekker!! Eerste dagen spaghetti, daarna aardappelpuree met bonen,erwten ehh rijst met bonen etc. Een van de laatste dagen werden we uitgenodigd om bij de militairen te eten! Ze hadden daar kei lief voor ons gekookt (rijst met kip en groente enzo). Later meer daarover..
Water was er op het eiland niet te verkrijgen.. in het begin hadden we gewoon flessen mee maar later hebben wij regenwater gedronken!! Goed te doen hoorr... expect de wormpjes die er soms inzaten en de roestdeeltjes.. maargoed nog steeds geen diaree hoor gehe.
Nou en de eerste avond zaten we dan alleen maar de daaropvolgende dagen zaten we gezellig met een aantal mensen te praten in de hangmat enzoo of je ging naar de ‘bar’, een tentje met aantal stoelen en tafels waar je kon drinken en spelletjes spelen. Het contact maken met de bevolking ging heel goed, ze waren allemaal erg aardigg..Elke dag leer je ook andere mensen kennen en sommige Surinaamse mannen wouden meer dan alleen vriendschap maar daar hebben Eva en ik de boot afgehouden hoor!! :P Twee bakra’s midden tussen allemaal creoolen is natuurlijk ontzettend intressant... ;-)

Ik vind het trouwens best moeilijk om te omschrijven wat je allemaal meemaakt in zo’n week.. het was zo bijzonder dat je elke keer weer moet beseffen van, tering ik lig hier in de Marowijne rivier omringd door bomen en natuurschoon, midden in Suriname tussen de bevolking... Wow.. echt ongelovelijk.
En de mensen hier zijn zoo aardig. Ze komen een praatje met je maken en brengen je overal naar toe.. Zo zijn we bijv. met Wido meegegaan met zijn bootje naar een Sula (stroomversnelling), daar hebben we dan relaxt op een steen gezeten met een Djogo (grote Parbobier)... Nu we het over die Djogo’s hebben, in het begin vond ik ze viess! Maar deze week ging ik het steeds lekkerder vinden, zo hebben Eva en ik samen met een aantal mensen lekker een biertje gedronken in de rivier terwijl het regende.. hahah komt niet vaak voor toch!!
En ook je zegt iedereen hier Goedemorgen en goededag, je loopt elkaar niet voorbij, het is echt zo’n dorpsverband. Dit heb je jammer genoeg niet in de stad.. Ook voelde wij ons geaccepteerd, de zusters en broeders zijn ook steeds van als er iets gebeurt (in het ziekenhuis) dan roepen we jullie gelijk ed. Ze houden echt rekening met je!
En de laatste dag waren we dan ook in aanraking gekomen met de militairen die daar ook zitten, we hadden daar dan gegeten en gepraat ed. En ’s avonds (laatste avond) waren we daar gaan basketballen (hebben wij hen ff ingemaakt hehe;), vooral door Eva haar korfbalkunsten).. Gezellig!
De rest van de avond waren we naar die ene bar gegaan en hebben we daar nog gezellig gezeten etc...
En toen was het zaterdagochtend.. de ochtend van vertrek... Bahh!! Geen zinnnn, we wouden nog een week blijvennn!!
We hadden weer even gebaad (gezwommen) en ingepakt.. nog even gerelaxt in de hangmat en toen moesten we die ook echt opruimen...
Tom kwam met het vliegtuigje aan waar wij mee zouden vertrekken.. Hopelijk heeft Tom het net als ons heel erg naar zijn zin... Voor hem is het toch anders.. hij is alleen en hij is een jongen... maargoed hopelijk gaat alles okee!!!
En na een korte terug tocht zaten we weer in Paramariboo.. zoo raar.. om dan weer hier te zijn... weer opnieuw wennen.. het is hier dan zo anders en minder gezellig..
Het was vooral moeilijk om afscheid te nemen van de mensen met wie je die week hebt opgetrokken.. je weet dat je ze nooit meer gaat zien en ze waren allemaal zo aardig en hulpzaam.. Neeeee van afscheid nemen hou ik dus echt NIET!!!!!!!!!

Maandag weer beginnen in het ziekenhuis, nu op de kinderafdeling!:( Spannend.. zijn benieuwd hoe het gaat.. weer opnieuw je plekje zien te vinden binnen het team... dat kost je echt veel energie, elke keer weer opnieuw je best doen om aardig te zijn etc... Ja daar heb ik nu wel een beetje genoeg van...
Geef mij maar lekker vakantie, nog even genieten van dit ongelovelijk mooie landd! ..
Nog 5 weken kinderafdeling.. dan nog paar dagen en dan naar huis! Nederland.. klinkt zoo ver weg... mijn eigen bedje.. damn hoe voelt dat ook alweer? Jaa daar kijk ik ook heel erg naar uit om weer gezellig samen met je familie en vrienden te zijn... =)

Ik las verhalen van andere stagiaires die dan hier stage liepen, voordat ik zelf ging en daar lees je ook steeds in van, damn de tijd gaat zo snel enzoo, dan denk je.. ja dat zal wel meevallen hoor..
Maar echt nu ik er zelf zit, het gaat verdomd snel. Nog even en dan ben ik jarig!

Over twee weken.. dan ben ik jarig, word ik 20 en zit ik op Blanche Marie! Dat zijn een van de mooiste watervallen van Suriname... waaah.. dus weer een mooi avontuur om naar uit te kijken!

Maar eerst nog even nagenieten van Stoelmanseiland....

Kussi.